Na een paar dagen begon het de mensen op te vallen.
Ik stond daar niet alleen op de eerste schooldag, maar ik stond er steeds weer.
Alsof ik niets anders meer deed dan dat, iedere ochtend bij het hek.
‘Blijf je er ook met de regen staan, of in de winter?’. En op een dag nadat ik een dag door afspraken eens had overgeslagen ‘ik heb je gemist gisteren’. Er zijn er die steevast een glimlach geven, anderen een knikje, weer anderen een hand: bij binnenkomst en bij weggaan. ‘Ik vind dat leuk om te doen’ heeft ze mij gezegd. En meer dan ik ooit had kunnen denken ben ik er in korte tijd vertrouwd mee geraakt. Plan ik mijn afspraken alleen nog maar in na dit startmoment van de dag. En zijn er momenten dat ik al op weg naar mijn werk mij op dit kwartiertje verheug. Even de dag opstarten bij het toegangshek van de school. De korte ontmoeting, al is het het kruisen van de blikken met ouders is een fraaie start van de dag. Nog mooier is het zien van de 600 werkers die mij iedere ochtend passeren. Tientallen keren ‘goedemorgen’. Eerst nog schoorvoetend, maar nu al als een goed gebruik: elkaar groeten bij de start van de dag. Ik heb mijn vaste ‘high five’ klanten. Enkele van hen een stevige handdruk: ‘zie je het nog zitten vandaag?’.
En dan de allerjongsten, het ventje dat steevast over de opstaande rand fietst, voor hem een kleine springplank naar de school. Zijn moeder en ik kijken het lachend aan. Het gaat steeds ‘net goed’. Druk pratende kinderen, in de jas verscholen kinderen, schuchter of nog niet uitgeslapen kinderen. In wonderlijke berenpakken, knuffels onder de armen, dozen in de hand (hebben jullie een project?). Hier loopt ieder ochtend een kleurrijke optocht aan mij voorbij. Van kinderwagen tot bijna) puberleeftijd. Een basisschoollevenspad waarin een wereld ligt verscholen.
De winter komt er aan, koude, natte dagen, ik houd mij aan mijn voornemen. Om iedere ochtend weer te beseffen wat de ware aard van mijn werk van die dag weer zal zijn.
En ergens in de verte klinkt de oude Alberti in mijn oren: de glimlach van een kind… et cetera.
Tot morgenochtend en een fijne dag!
Onderwijs
Na vele omzwervingen startte ik op mijn 26e in het onderwijs, in 1996. Een prachtig vak, een meer dan boeiende en inspirerende werkomgeving. Werk dat er toe doet, voor nu, voor later, voor hier en daar. Het inspireert mij tot het schrijven van deze verhalen. Enkele zijn er terug te vinden op de site van het NIVOZ. Een totaaloverzicht van de daargeplaatste artikelen vind je terug onder mijn profiel.