Van "jeroenloopt' naar 'jeroensjouwt'.
De thuiswerkdag in de sportschool beginnen. Het lijf laten herstellen van de klap op het asfalt en verder aan te laten sterken. En veel meer dan dat.
De thuiswerkdag in de sportschool beginnen. Het lijf laten herstellen van de klap op het asfalt en verder aan te laten sterken. En veel meer dan dat.
Het is de adrenaline die de energie voor de rest van de dag geeft.
Die er voor zorgt dat de zorgen behapbaar blijven.
Liever had ik me, maar dan met een fitte knie, in het zweet gerend. Mijn longen uit het lijf. Zoals zo vaak in al die jaren hiervoor.
Juist omdat zij de directe aanleiding voor mij was om te starten met het lopen voor het goede doel. Mijn bijdrage om de genezingskans op kanker te vergroten, maar vooral een manier om mijn angsten en verdriet in die tijd weg te lopen. Eerst voor haar, en die 9 jaar daarna voor al die andere vrouwen in mijn omgeving die hebben gestreden tegen de ziekte.
En nu, 9 jaar en ruim 20.000 Euro later?
Mijn grootste en trouwste sponsor is opnieuw geveld.
Mijn machteloosheid zweet ik weg in de sportschool.
Liep ik 8 jaar lang bij de gedachte dat ik bij ieder record de kans op genezing weer dichterbij had gebracht.
Het werkte, toen!
En ieder jaar weer de motiverende woorden: 'je gaat toch wel door!'
Sjouw ik nu aan de gewichten en de apparaten, fiets en loop wat ik kan. Hoe meer ik zweet, hoe groter de kans op herstel.
Ik wil dat het waar is.
Ik wil ongelooflijk graag dat dat waar is.
Donderdag weer, en nog een keer..