Het is zo makkelijk,
om in woorden zo veel goeds uit te stralen.
De dood van de grote Mandela,
Madiba, liefkozend genoemd,
de man die het niet bij woorden hield
maar zijn woorden leefde,
met zo veel recht van spreken.
Al die miljarden over de wereld,
die hem zo bewonderde
over alles wat hij zei,
en wat hij deed.
Stel nu eens voor dat zij iets van dat moois
ook dagelijks ten uitvoer zouden brengen.
De vuist, net als Mandela, oprichtte,
niet om te vechten, maar de hand uit te reiken.
Geen oog om oog, tand om tand,
maar de ander hoop te geven.
Barmhartigheid.
Zoals de politici van dit kabinet
die vluchtelingen wegstoppen in gevangenissen
de vluchtelingen nog meer vluchteling maken dan dat zij al zijn.
De dogma's blijven uitspreken;
'ze kunnen terug, als ze willen'.
Dezelfde mensen die stil staan bij de grootheid van Mandela
Als zij nou eens iets daarvan in hun dagelijkse praktijk zouden brengen.
De woorden zijn zo makkelijk.
Net zoals deze woorden op het scherm door mij geschreven.