Daar luisterde ik weer
naar gezang, gebeden,
een kleine snik links
een kist in het midden,
het bekende beeld.
Zonder dood, geen leven,
zo tracht ik mijn oude moeder
enige woorden van troost te bieden.
Ik weet wel beter,
troost laat zich niet sturen
evenmin
de sterkte van het verdriet.
Ik luister naar de woorden achter de woorden,
de dood geeft een deken van mildheid
we luisteren daar
met ieder zo ons eigen verhaal.
En,
we deinen mee
op de gevoelens van de dag
als op de gebeurtenissen in het leven.
Zonder deining geen leven
al is het wachten
op de kalmte van een stille zee.
Voor even
zonder deining.
Blog
Waarom schrijf je, waarom deel je? En zo openhartig? Deze vraag werd gesteld. Is deze vraag relevant, en verdient het een antwoord? Ach, wellicht en daarom:
Op de onderwerpen die ik beschrijf, en wellicht wel openhartig, rust geen taboe. Of niet langer een taboe voor mij. Ik wil het delen om te delen; ter inspiratie, overweging, overdenking.
En het geeft lucht, het helpt, het scherpt mijn eigen geest, gedachten en gevoelens. Dat alleen al vind ik een mooie reden.